..........

توی این چند ماه ، گرایش شدیدی به استفاده از رنگ روغن پیدا کردم . اونقدر که فراموش کردم زمانی ، گواش رو به همه ی متریال ها ترجیح میدادم و عقیده داشتم ، گواش میتونه بی اندازه کار آمد باشه . در واقع ، رنگ روغن باعث شد ساختار تصویر هایی که انتخاب میکنن عوض شن . بیشتر مایل شدم که چهره ها رو سوژه ی نقاشی قرار بدم . با این که زمانی ، چهره توی نظرم سوژه ی بی معنی و بی فایده ای بود . الان دوست دارم انواع سایه روشن ها رو با رنگ روغن تجربه کنم و نور های مختلفی رو ایجاد کنم . 

حذف شدنه آب خلاقیت رو ازم گرفته و وسواس گونه از رنگ های رقیق برای ایجاد هارمونی استفاده میکنم . بیشتر روی جزئیات متمرکز شدم . کمتر ریسک میکنم و ساعتایی که کار میکنم کمتر شده . 

گواش ، جرات بیشتری برای ریسک کردن و خلق تصویر های جدید بهم میداد . ممکن بود بار ها کار رو خراب کنم ولی برام اهمیتی نداشت . اما رنگ روغن نوعی تکبر رو بهم تحمیل کرده . اگر کار تموم نشده ، به نظر میاد خبط بزرگی رو مرتکب شدم .